|
vrijdag 27 september 2024
t/m zondag 29 september 2024
Bij de dienst van 29 september in de Petruskapel Deze zondag vieren we in de Petruskapel het Heilig Avondmaal, de vreugdevolle gedachtenis van Gods genadig verlossingswerk, en een verlangend uitzien naar de toekomst. Want wij vieren deze tafel totdat Hij komt! Voorafgaand lezen we uit 2 Koningen 6: 8-23 het verhaal over de oorlog tegen Aram, het huidige Syrië. Een oorlog die niet gaat zoals de koning van Syrië zich dat had voorgesteld. Hij heeft een sterk leger, hij valt onverhoeds aan, zijn legers verplaatsen zich razendsnel. Dat moet een gemakkelijke overwinning opleveren. Maar zoals Poetin zich vergiste in de weerstand van Oekraïne, zo vergist deze koning zich in de wijze waarop Israël weerstand biedt. Steeds wanneer hij een plaats aanvalt blijkt die verlaten te zijn. Elke slag is een slag in de lucht. En dan denkt een mens gelijk aan verraad. Die koning kent geen andere mogelijkheid dan dat iemand uit zijn directe omgeving de plannen verraadt. Iemand uit zijn hofhouding is breder georiënteerd, hij weet te vertellen dat het Elisa is die steeds weet wat er gebeuren gaat. Deze Elisa weet zelfs wat de koning in het verborgene doet! Tegenwoordig zouden we daarom lachen, terwijl de mogelijkheden om op de gekste plaatsen te spioneren nu eigenlijk eindeloos zijn. Maar in die dagen nam men zo’n bericht ernstig. Die Elisa moet uitgeschakeld worden. Gearresteerd, niet gedood. Hij mag Israël niet meer van dienst zijn, maar misschien is hij levend voor Aram bruikbaar. En dus trekt een sterk leger naar Dotan, want daar is Elisa op dat moment, en omsingelt de stad volledig. Elisa’s knecht ziet er geen gat meer in. Van boven af gezien is er geen doorkomen aan. Het is uitputten of overgave. Maar dat komt omdat het geloofsvertrouwen van die knecht niet zo groot is. Hij meet met menselijke maat, terwijl Elisa met goddelijke maat rekent. Er ligt een leger tussen de stad en het leger van Aram. Maar dat moet je wel leren zien. Een prachtig beeld, in al zijn rijkdom. Maar het betekent vooral ook dat je niet moet opgeven. Dat wie de moed niet opgeeft onvermoede mogelijkheden zal ontdekken. Omdat wie gelooft weet dat wie God bewaart, wel bewaard is. Het is Elisa, de man die ze moeten arresteren, die hen van het kastje naar de muur stuurt. Zoals de ogen van de knecht van Elisa gesloten waren, zo zijn de ogen van het leger van Aram gesloten. Ze kijken wel, maar ze zien niet. Denk aan de Emmaüsgangers, die de hele weg met Jezus spreken, maar niet zien dat Hij het is.
-6-
Zo brengt Elisa het leger van Aram naar Samaria, waar ze geheel door het leger van Israël omgeven zijn. Pas dan vallen de schellen van hun ogen. En ze begeven het van angst. Wat ze een ander hadden willen laten overkomen, overkomt hen nu zelf. Ze dreigen in de pan te worden gehakt. De koning van Israël heeft daar duidelijk geen problemen mee, maar Elisa wel. Hij stelt voor dit leger een maaltijd voor te zetten en dan terug naar huis te sturen. Misschien nog wel met proviand voor onderweg. Omdat de ‘overwinning’ niet aan eigen vernuft en kracht te danken is, maar aan Gods hulp. Hebt uw vijanden lief, zo leert de Here Jezus ons. Hier zien we hoe dat al in het Oude Testament besloten is. Vurige kolen op iemands hoofd stapelen. Het werkt, want vanaf toen deden de Aramese benden geen invallen meer in Israël. Hoe zou de oorlog verlopen zijn wanneer Israël in Gaza voedsel, water en medicijnen had uitgedeeld vanaf dag één? Omdat de slagkracht vooral te danken is aan westerse steun, en de bevolking in Gaza al sinds 2007 lijdt onder dezelfde terreur als Israël? ds. J.W. Schellingerhout | ||
| terug | ||
